In de tuin van de Hortus botanicus in Amsterdam zag ik vorige week al de eerste gele bloemetjes van de winterakoniet. De winterakoniet hoort tot de zg. stinzenplanten, bollen die voorkomen in tuinen van de zg. stinsen, friese herenboerderijen. In de 18e eeuw zijn bollen ingevoerd uit o.a. Turkije en gepoot. Langzamerhand zijn de bolletjes van winterakonieten, mits je de bodem niet verstoort, uitgebreid en je kunt onder bomen grote velden van dit kleine plantje vinden. Niet alleen op de Stinsen, maar in alle tuinen kun je ze poten onder bomen. De bollen profiteren van het feit dat er nog geen blad aan de bomen zit. Daardoor valt het licht direct op de bodem en daar kunnen de bollen door groeien en bloeien.

Is de bloem eenmaal uitgebloeid, dan vormen zich de zaden. De winterakoniet heeft een mooie manier gevonden om zaden te verspeiden. Als er een druppel water op de rijpe zaaddoos valt dan springt de zaaddoos open en worden de zaden weggeschoten. Ze komen in de buurt van de oorspronkelijke bol terecht en kunnen uitgroeien tot nieuwe bollen. Zo vormt zich een tapijt van gele bloemetjes.